وقتی بهار و زمستان یکی شد

وقتی جایی خالی بود،

وقتی می شد آن را با خنده ای پر کرد،

قطره های اشک جایش نشستند

و خاکستر غم این روزهای بهاری را با رنگش سرد کرد،

و افسوس که به تاراج می برد خاطره هایمان را باخود

روزگاری که از دست ترکش هایش رهایی نداریم

و گاهی چه دردناک می شود ترکه های سهمگین و بی رحمانه زمانه،

و ما همچنان زیر رگبار این سیلی ها و ترکشها رنج می کشیم،

..و تو طاقتت تمام شد و به یکباره کوله ات را بستی بی خداحافظی"!" رفتی...

مهدی عزیز آن روزها بی معرفت نبودی...

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8901080313

http://www.ershad-gil.ir/akhbar-shahrestan/2008-08-23-06-55-46/1388-2010-03-29-06-24-25.html

بعد چند روز سکوت و بی خبری از دنیا..

صدای زنگ مسیج،

مهدی رفت!!

شوکه

سکوت

زنگ

بوق____بوق_____بوق_______________

هیچ..

چه زود

انگار همین دیروز..

اما هنوز هم باورم کوچکتر از این اتفاق است که در آن بگنجد

پس نمی شود...